alle dagen
alle dagen
alle dagen zijn de bomen krom
en de maan ook
van de maan dag
nee niet zo’n dag
maar de maan
elke dag is weer een nieuw begin
op elke morgen, en altijd een eind
in de avond is er weer een maal
elke nacht verschoont de dag
alle dagen
alle dagen
alle dagen verschoont de nacht
en het kind ook
van het badwater
niet het zeepsop
maar het bad
chaos scheppen uit orde
dat lukt mij nog wel
andersom is een horde
en vecht ik een duel
misschien dat ik ooit win
wordt het een nieuw begin
dat is het net niet, wat dan wel
een vogel die door de ruit vliegt
dat is het dan wel, stiekem
op weg naar de vrijheid
en dat ik mee vlieg met hem
de zonsondergang
tegemoet
de nacht nakende
het avontuur roepende
op een draf in de pas voor al ras
het is een sof, zonder lof en stof
maar met veel plezier en vertier
een meter bier
de een zijn dood is de ander zijn boot
die gestolen is bedoel ik, van een handelaar op zee
die deze gekregen had, weer van een piraat, een echte,
zo-een als zwartbaart, maar dan van het nu,
we noemen hem paultje piraat,
die was zonder zorgen op een mooie morgen
uit gaan varen en kwam pardoes een mooi meneer tegen
en paultje was onder de indruk gekomen van dezen
want op de volle zee is dat bijzonder, zo enen mooien
dat hij handelaar was, viel hem tegen, paultje zei hem
op te zouten, anders zou hij hem wat
wat dan, zei de mooien. wat doe je dan
pardoes schonk paultje hem zijn boot en vluchtte
nee echt een held, was hij niet, onze paul
aldus een boot gekregen, was de handelaar blij toe
en vliedde weg, want er kwam een storm
zo zwaar, het werd donker als de nacht
de zee ging op en neer, huizenhoge golven
de boot echter, was sterk en fier
doorstond het weder, vertrok geen zier
eindelijk land in zicht en de mooien gaat voor anker
maar heeft niet door, dat er iemand is die aast
op zijn onlangs verkregen aanwinst
in het kraaiennest zat verhip een arend verscholen
die snode plannen zat te smeden en met
vermeende kracht draaide de vogel het anker op
en zeilde naar de … overkant
ik ben zonder woorden geboren
en ik zal zonder woorden sterven
ik ben zonder zicht geboren
en ik zal uitzichtloos sterven
ik ben zonder haar geboren
en ik zal zonder haar ook sterven
ik ben zonder tijd geboren
en ik zal unzeitgemäß sterven
maar ik ben met liefde geboren
en ik zal met liefde sterven
de hele dag
drupt en druipt
klettert en spettert
o wat haat ik het
en wil ik naar buiten
maar het is te nat
en ook is het koud
binnen blijven
doet me toch
geen zier
mooie woorden, op een rij
man o man, maakt m’ echt niet blij
het is allenig maar een farce
waarvan je tanden gaan knarsen
geef mij dan maar Herman
’t is zo, die kan er wat van, man
bloot, eenvoudig, alle kanten op
man o man, die is echt helemaal top
hij schrijft het leven tot de max
de vaart erin, tempo erbij, climax!
Wat is werkelijk waar, wat je waarneemt,
wat je via je oren of anderszins verneemt?
De enige waarheid is dat je niets weet,
met zekerheid iets zeggen, me reet!
Een donkere schim vaart wel
over het woelige water dat
niet heel hoog is
niet heel druk is
niet heel veel is
maar wel weer
teveel water bevat