De dag volgt
Waar de nacht is geweest
In een eeuwig ritme
Pogen het te doorbreken falen
Het is het lot
Een harde noot

Dit is waar ik op wacht
Niets anders doend’
Stil, teruggetrokken,
Maar niet sereen
’t Kriebelt waar het kan
Totdat de eruptie komt

Rode varens blinken zachtjes
Doornen kegels rijpen liggend
Om maar niet voortvarend,
Welluidend te zijn
Bovenal knielend, jezelf tackelen en saboteren
Zo lukt het wel

Flonkerende sterren
In mijn geestesoog
Zo ver te zien
Doet alleen een Nar

Verval in oude patronen
Recht zo gaat ie nog steeds
De grijze mist trekt maar niet op
Een sluier voor mijn ogen
Een gevang voor mijn ziel

Wat een treurnis
Hoe
Deerniswekkend
Meelijwekkend
In een grote
Put

Achterwaarts voelt gek
Alsof ik een newbie ben
Die nergens vanaf weet
Want ik wil niet opvallen
Stoer zijn
Geen fouten maken
Anders val ik op
Word ik beschimd
Uitgelachen
Uitgejouwd
Maar is dat wel zo?