wat moet ik doen, vertel het me
op dit punt aangekomen
weet ik het niet meer
ik laat mezelf in de steek
op zoek naar iets, ongrijpbaars
de leegte is angstaanjagend groot
donker, kil en eenzaam
zo is het niet echt heus
maar toch een beetje
klein deel, verscholen in ‘t diep
roept om hulp
terwijl
al die tijd
het gewoon is
altijd is geweest
en altijd zal blijven
ondanks panta rhei
er is één ding dat telt
en dat ben jij, mijn lief
o muze, verlaat me niet
en toon me de weg naar
de ultieme verlossing met
inspiratie, creatie en leven

je voelt de energie
onrust stroomt door je aderen
op zee ontsteekt de storm
die het bootje doet buitelen

anderzijds
tel je zegeningen

je staat echt niet stil
ondanks dat het zo lijkt
op een enkeltje nirvana
dat op geen meter na

anderzijds
tijd zal het leren

je doet gewoon je ding
ondanks alle weerstand
opdat het doorgang vindt
dat is waar het om draait

anderzijds
‘t is een farce

stilte zonder woorden
‘t is gewoon
ongelofelijk
maar zelfs dan nog
met veel plezier
en zeker ook
laten leven zoals
u het be-
lieft

je
      ziet het gebeuren
      kunt niets doen
      kunt het niet stoppen

weet
      het moet gebeuren
      dat het moet
      dat dit het is

het
      is juist zo
      loopt gewoon zo
      loopt zoals het gaat

zelf
      weet je wel
      voor de toekomst
      voor altijd en eeuwig

de vreemdeling bleef in het vreemde land
jij kwam daar tezaam met een vlieg
die rondzwom in de melk en een hoed
met oranje haar en zonder wenkbrauwen
leek je zelf een wezen van een andere planeet
waar jij over zong

je trok van plaats naar plaats en deed je ding
in dat vreemde land waar alles groter is dan groot
het zwengelde je aan en je werd zelf groots
maar in jou werd het een zwart en wit gevecht
maakte vrienden en toog met één naar de stad
waar alles wacht

in dit verscheurde land hervond jij je
en ontdekte en vond jezelf opnieuw uit
maar bleef toch trouw aan jezelf
ondanks verandering op verandering
vragen tallozen zich met mij af
waar jij nu bent

ontwakend uit een sluimerend bestaan
wordt het ineens helder wat te doen
och jee, wat ik al niet moest doorstaan
zoals het raadsel van de griffioen

te klein voor de noodlottige taak
om het te brengen tot een succes
vereist het geen tegenspraak
de dodekathlos van herakles

als alles om je instort
en je beseft dat alles
niet alles is, maar
een stukje
en dat stukje
moet kapot, stuk
voordat het groeit

niet te geloven
wie grijpt er in?
die enorme macht
verkracht de wereld
als hij geen president was
zou ’ie allang opgenomen zijn
het uur nadert – duurt niet lang meer
wie verschoont de puinhopen naderhand?

mensen mensen mensen wat een sof!
ik schiet zowaar helemaal uit m’n slof
alles wat ik doe heeft ertoe geleid
dat ik hier ben op deze plek

wat je nodig hebt, krijg je ook
je vindt het vanzelf op je pad
maar denk erom het is echt een bof
dat jij er hier ook bent is echt te tof!

 

hoe ouder je wordt	hoe dichter bij de dood
niet alleen die van jezelf	overal om je heen
hoe vreemd is het	en dikwijls zo snood
haalt alles overhoop	en laat je alleen
maar één troost is er	in dit sombere avondrood
het geldt voor iedereen	maakt toch dat ik ween