Je loopt naar de deur en doet hem open. Daarachter is een gang met wat schemerig licht. Voorzichtig, op de tast zoekend loop je door de gang. Je voelt een opening aan je rechterhand: een deur. Je reikt naar de klink, en duwt hem oplaag. Zachtjes duw je tegen de duur die opengaat. Lees verder →

In het donker zaten de drie dicht opeengepakt.
“Is..is het al veilig om naar buiten te gaan?” vroeg de kleinste.
De oudste antwoordde met een gesis, terwijl deze angstig om zich heen keek. “Hou je stil, het lijkt al wel veilig, maar dat is juist reden tot bezorgdheid. Je weet, Azlia is er een meester in om net wanneer het veilig lijkt aan te vallen. Het is een sluw schepsel van list en bedrog.”
Lees verder →

Hij zat met zijn benen over elkaar. De trein is op tijd vertrokken en met enige geruststellende gedachten hierover, las hij genoeglijk de krant. Tegenover hem zat een jongen die een keuze moest maken. Lees verder →

Ik zie geen steek voor ogen, maar loop langzaam vooruit, voorzichtig, op de tast… Lees verder →

Ik zit op de maan en kijk naar de aarde. Blauwige dampen vullen mijn gedachten. Ik wandel door het stof en zie een kabouter. ‘Nee, niet weer, wat doe jij hier nu?’
‘Eeeeeh… ik ben gewoon een stukkie aan het lopen. Verder niets bijzonders’. Hij kijkt me vragend aan. Lees verder →

Je komt binnen, gooit je jas over de stoel. Er is niemand in de kamer die je kent. Er is überhaupt niemand aanwezig. Helaas. Dat had je niet verwacht, niet op gerekend. Wat nu te doen. Lees verder →