wat is dit voor een systeem?
waar je als normale dolende
je grenzen opzoekt en
daar overheen gaat zelfs
als dat gevraagd wordt tenminste
want zonder dat, doen we er niets tegen
en zijn als een zombie zonder weltschmerz
en vechten tegen de bierkaai
gooien onze principes in de ramsj
om niet hoeven te verloochenen
je afkomst en meer
zonder weerga
alles, alles, alles, aldra
vergaat de wereld, nietwaar?

trouwens, waar was jij al die tijd, toen ik hier was?
laat me niet weer alleen, ik voel me niet goed
even is niet zo erg, maar niet te lang graag
voorkom dat het opnieuw gebeurt, wil je?
en vergeet niet iets voor me mee te nemen
niet dat dat wat helpt, maar voor het geval
ik een beetje somber ben geworden
soms gebeurt dat in mijn eenzaamheid
‘k wou dat dat anders was, maar gebeurt
uren zit ik alleen in mijn hok
te denken aan mijn kabouter

blijf niet zitten, bij de pakken
door ga door, altijd maar
volgende, volgende
blijf niet plakken
op zoek naar het eind van de regenboog
op jacht naar een schat in het verschiet
zodat je op het eind aangekomen beseft
je hebt alles gemist