Op De Maan

Ik zit op de maan en kijk naar de aarde. Blauwige dampen vullen mijn gedachten. Ik wandel door het stof en zie een kabouter. ‘Nee, niet weer, wat doe jij hier nu?’
‘Eeeeeh… ik ben gewoon een stukkie aan het lopen. Verder niets bijzonders’. Hij kijkt me vragend aan.
‘Dus het is niet toevallig dat we elkaar hier weer tegenkomen?’ vraag ik hem.
‘Nou nee, je hebt het zeker nog niet door?’ vraag hij met een niet echte onschuldige glimlach om zijn baardige mond.
‘Nee, niet echt’ zeg ik ongedurig. ‘Kom op, voor de draad ermee!’
‘Ha, zo gemakkelijk kom je er niet, het gaat je wat meer kosten!’. Dat gezegd hebbende neemt hij een aanloop, springt en vliegt in een stabiele koers op de aarde af.
‘En bedankt dat je me met weer een raadsel achterlaat’.
Ik schud mijn hoofd, draai me om en keer me van de aarde af. Ik loop richting donkere kant. Ha, ik ga de eerste manstronout worden die deze kant van de maan ziet. Lange neus tegen de nasa!
Na een seconde of 395.003 ben ik bij de grenslijn tussen de donkere en de lichte kant. Een historisch moment! Tatadata, trompetgeschal, trommeleroffel.
Ik neem een stap en