cocon om me heen, ondoordringbaar gemutst
muur vol staal en steen, staat gebeiteld
niets of niemand komt er doorheen
een onneembare burcht
totdat jij kwam
onbekend met de wereld, doelloos dwalen
zoeken naar een onbestaand antwoord
in alle gaten en kieren wanhopend
gutsen in een chaotisch geloof
totdat jij zag
een alchemist met de steen der wijzen
argos in het land der blinden
haalde de muur omver
en overlaadde me
met jou
wat is dit voor een systeem?
waar je als normale dolende
je grenzen opzoekt en
daar overheen gaat zelfs
als dat gevraagd wordt tenminste
want zonder dat, doen we er niets tegen
en zijn als een zombie zonder weltschmerz
en vechten tegen de bierkaai
gooien onze principes in de ramsj
om niet hoeven te verloochenen
je afkomst en meer
zonder weerga
alles, alles, alles, aldra
vergaat de wereld, nietwaar?
trouwens, waar was jij al die tijd, toen ik hier was?
laat me niet weer alleen, ik voel me niet goed
even is niet zo erg, maar niet te lang graag
voorkom dat het opnieuw gebeurt, wil je?
en vergeet niet iets voor me mee te nemen
niet dat dat wat helpt, maar voor het geval
ik een beetje somber ben geworden
soms gebeurt dat in mijn eenzaamheid
‘k wou dat dat anders was, maar gebeurt
uren zit ik alleen in mijn hok
te denken aan mijn kabouter
blijf niet zitten, bij de pakken
door ga door, altijd maar
volgende, volgende
blijf niet plakken
op zoek naar het eind van de regenboog
op jacht naar een schat in het verschiet
zodat je op het eind aangekomen beseft
je hebt alles gemist
wat moet ik doen, vertel het me
op dit punt aangekomen
weet ik het niet meer
ik laat mezelf in de steek
op zoek naar iets, ongrijpbaars
de leegte is angstaanjagend groot
donker, kil en eenzaam
zo is het niet echt heus
maar toch een beetje
klein deel, verscholen in ‘t diep
roept om hulp
terwijl
al die tijd
het gewoon is
altijd is geweest
en altijd zal blijven
ondanks panta rhei
er is één ding dat telt
en dat ben jij, mijn lief
o muze, verlaat me niet
en toon me de weg naar
de ultieme verlossing met
inspiratie, creatie en leven
je voelt de energie
onrust stroomt door je aderen
op zee ontsteekt de storm
die het bootje doet buitelen
anderzijds
tel je zegeningen
je staat echt niet stil
ondanks dat het zo lijkt
op een enkeltje nirvana
dat op geen meter na
anderzijds
tijd zal het leren
je doet gewoon je ding
ondanks alle weerstand
opdat het doorgang vindt
dat is waar het om draait
anderzijds
‘t is een farce
stilte zonder woorden
‘t is gewoon
ongelofelijk
maar zelfs dan nog
met veel plezier
en zeker ook
laten leven zoals
u het be-
lieft
je
ziet het gebeuren
kunt niets doen
kunt het niet stoppen
weet
het moet gebeuren
dat het moet
dat dit het is
het
is juist zo
loopt gewoon zo
loopt zoals het gaat
zelf
weet je wel
voor de toekomst
voor altijd en eeuwig
de vreemdeling bleef in het vreemde land
jij kwam daar tezaam met een vlieg
die rondzwom in de melk en een hoed
met oranje haar en zonder wenkbrauwen
leek je zelf een wezen van een andere planeet
waar jij over zong
je trok van plaats naar plaats en deed je ding
in dat vreemde land waar alles groter is dan groot
het zwengelde je aan en je werd zelf groots
maar in jou werd het een zwart en wit gevecht
maakte vrienden en toog met één naar de stad
waar alles wacht
in dit verscheurde land hervond jij je
en ontdekte en vond jezelf opnieuw uit
maar bleef toch trouw aan jezelf
ondanks verandering op verandering
vragen tallozen zich met mij af
waar jij nu bent
ontwakend uit een sluimerend bestaan
wordt het ineens helder wat te doen
och jee, wat ik al niet moest doorstaan
zoals het raadsel van de griffioen
te klein voor de noodlottige taak
om het te brengen tot een succes
vereist het geen tegenspraak
de dodekathlos van herakles