Hij zat met zijn benen over elkaar. De trein is op tijd vertrokken en met enige geruststellende gedachten hierover, las hij genoeglijk de krant. Tegenover hem zat een jongen die een keuze moest maken. Lees verder →

Ik zie geen steek voor ogen, maar loop langzaam vooruit, voorzichtig, op de tast… Lees verder →

Ik zit op de maan en kijk naar de aarde. Blauwige dampen vullen mijn gedachten. Ik wandel door het stof en zie een kabouter. ‘Nee, niet weer, wat doe jij hier nu?’
‘Eeeeeh… ik ben gewoon een stukkie aan het lopen. Verder niets bijzonders’. Hij kijkt me vragend aan. Lees verder →

Je komt binnen, gooit je jas over de stoel. Er is niemand in de kamer die je kent. Er is überhaupt niemand aanwezig. Helaas. Dat had je niet verwacht, niet op gerekend. Wat nu te doen. Lees verder →