de hele dag
drupt en druipt
klettert en spettert
o wat haat ik het
en wil ik naar buiten
maar het is te nat
en ook is het koud
binnen blijven
doet me toch
geen zier

mooie woorden, op een rij
man o man, maakt m’ echt niet blij
het is allenig maar een farce
waarvan je tanden gaan knarsen
geef mij dan maar Herman
’t is zo, die kan er wat van, man
bloot, eenvoudig, alle kanten op
man o man, die is echt helemaal top
hij schrijft het leven tot de max
de vaart erin, tempo erbij, climax!

Wat is werkelijk waar, wat je waarneemt,
wat je via je oren of anderszins verneemt?
De enige waarheid is dat je niets weet,
met zekerheid iets zeggen, me reet!

Een donkere schim vaart wel
over het woelige water dat
niet heel hoog is
niet heel druk is
niet heel veel is
maar wel weer
teveel water bevat

de een na de ander
volgt vanzelf verder
het pad dat op de
loopplank zit
niettegenstaande
opzichzelfstaande
alleengaande

soms is het wit
soms is het zwart
wanneer het een
wanneer het ander
zolang het evenwicht
niet verstoort is alles
peis en vree

door mist rijd ik achter ’n ander
op weg naar mijn bestemming
op weg naar mijn bestemming
die niet ver is, helaas, ben der
veel te snel en net ’n lemming
oké, inhalen lukt niet
oké, afslaan kan niet
radeloos en donk’re stemming
doch rij ‘k gewoon kalm verder
op weg naar mijn bestemming
op weg naar mijn bestemming
daar wacht mijn trouwe herder

als de zon wakker wordt
ruik ik de lente
nochtans is er hoop
op een mooie dag
loop naar het raam
doe het gordijn open
in de kamer is de zon
schijnend op mij
geluk weerspiegelt
en heel mijn zinnen
krijgen een boost

wat een rijmelarij
past niet bij mij
keurslijf gedwongen
ben ik bedwongen
of een kortstondige inzinking
van mijn redelijkheiding?